Problem nierzetelności diagnostycznej w opiniach biegłych psychologów i innych specjalistów

Przedstawiam list jaki wystosowało Stowarzyszenie: Stop Manipulacji do Ministra Czumy w sprawie nierzetelności biegłych z zakresu psychologi i innych specjalności :

Problem jest wciąż aktualny , wiec warty uwagi:

Stowarzyszenie naukowo-społeczne posiadające status organizacji  pożytku publicznego. Sekcja ds. Zagrożeń Psychologicznych i Psychomanipulacji

dr Barbara Gujska   

Prowadząc od kilku lat niezależne badania naukowe nad zagadnieniami związanymi z zagrożeniami psychologicznymi i psychomanipulacją, zauważamy, na podstawie zgłaszanych problemów, pojawienie się nowego, bardzo niebezpiecznego zjawiska w postaci wykorzystywania nierzetelnych opinii jako dowodów w sprawach sądowych dotyczących:

 ustalenia opieki nad małoletnimi dziećmi,

 oskarżeń o stosowanie tak zwanej „przemocy domowej”,

 oskarżeń o tak zwane „molestowanie seksualne”,

 władzy rodzicielskiej, kontaktów z dzieckiem, oraz miejsca zamieszkania dziecka.

W niektórych badanych przez nas przypadkach, dokumentacja sądowa zawierała nawet 20 różnego rodzaju, nie rzadko sprzecznych ze sobą, a nawet wzajemnie wykluczających się opinii, wykonanych przez biegłych z zakresu psychologii, seksuologii, pedagogiki i medycyny. Szczególnie rażące nieprawidłowości z naukowego (empirycznego) punktu widzenia uchwycono w opiniach psychologicznych dotyczących tzw. molestowania seksualnego dzieci.


Istotne jest zaznaczenie, że prawie we wszystkich analizowanych  tego typu sprawach, opinie psychologiczne stanowiły najważniejszy dowód, i  na  ich podstawie  zapadały  wieloletnie,  nawet 9-letnie  kary więzienia.  Zwrócenie uwagi na te właśnie opinie ma znaczenie szczególne.  Przeprowadzona analiza kilkudziesięciu opinii wykazała, że charakteryzuje je:


- wybiórcze podejście do badanego problemu i tworzenie opinii pod z góry założoną tezę;


- niewłaściwe metodologiczne  podejście do badanego problemu, polegające na wykorzystaniu nierzetelnych, pseudonaukowych narzędzi diagnozy, zwłaszcza  metod  projekcyjnych, oraz zadawaniu pytań sugerujących i naprowadzających w badaniach dzieci, potencjalnych ofiar wykorzystywania seksualnego;


- kierowanie się założeniami ideologicznymi  oraz posługiwanie się teoriami  nieweryfikowalnymi naukowo przy formułowaniu wniosków;


- przekraczanie uprawnień poprzez dokonywanie  subiektywnych, bez uwzględniania przekonań światopoglądowych  osoby badanej,  osądów moralnych jej zachowań;


- bezpodstawne, z uwagi na brak zweryfikowanych naukowo narzędzi badawczych,  stawianie diagnozy w zakresie oceny wiarygodności zeznań i podatności na sugestie;


- przyklejanie stygmatyzujących  etykietek w rodzaju „niedojrzały emocjonalnie”, „sprawca regresywny”, bez podania ścisłych, naukowo (empirycznie) weryfikowalnych, kryteriów postawienia takiej diagnozy;


- stereotypowe,  dyskryminujące mężczyzn, zajmowanie stanowiska w kwestiach modelu   sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi;


- posługiwanie się zawiłym i niezrozumiałym dla osoby bez przygotowania psychologicznego językiem i sformułowaniami,  oraz zastępowanie pojęć kodeksowych nacechowaną ideologicznie nowomową.

Co dziesiąty Amerykanin zażywa antydepresanty

Co dziesiąty Amerykanin powyżej 12. roku życia sięga po leki przeciwdepresyjne – wynika z badań przeprowadzonych w ramach National Health and Nutrition Examination Surveys.

Antydepresanty są już najczęściej zażywanymi w USA lekami wśród osób w wieku od 18. do 44. roku życia. Biorąc pod uwagę wszystkie grupy wiekowe są na trzecim miejscu wśród najchętniej zażywanych w tym kraju farmaceutyków.

Wykazały to badania, jakimi w latach 2005-2008 objęto 12 tys. Amerykanów. Ujawniły one, że w tym okresie zużycie leków przeciwdepresyjnych w USA wśród osób powyżej 12. roku życia zwiększyła się aż czterokrotnie w porównaniu do lat 1988-1994.

Zainteresowanie antydepresantami zaczęło wzrastać w 1987 r., gdy koncern farmaceutyczny Eli Lilly wprowadził na rynek prozac, pierwszy nowej generacji lek na depresję (należący grupy leków tzw. wychwytu zwrotnego serotoniny – PAP).

Kobiety zażywają leki przeciwdepresyjne 2,5 razy częściej niż mężczyźni. Często są one stosowane przez długi okres. 60 proc. zażywających je Amerykanów kontynuuje leczenie przez co najmniej 2 lata. A 14 proc. osób sięga po nie ponad 10 lat. Recepty na antydepresanty na ogół przepisują lekarze rodzinni.

Leki przeciwdepresyjne wykorzystywane są nie tylko do leczenia depresji, ale też zaburzeń lękowych, nerwicy natręctw, bulimii oraz tzw. stresów pourazowych po traumatycznych przeżyciach. 

Zobacz również: → Amerykanie są uzależnieni od neuroleptyków z powodu laboratoriów

Wykorzystano artykuł: Zobacz