Lot nad kukułczym gniazdem psycho-pharmy

Opracowanie tekstu Marcii Angell o „epidemii chorób psychicznych”. Z tych badań wynika, że placebo jest prawie tak samo skuteczne jak antydepresanty. Jest tu też  omówienie skutków "poszerzenia" kategorii "chorób" przez psychiatrów w nowym DSM-V. Wygląda na to, że mamy poważny problem...

" Jak doszło do nadużyć w przepisywaniu leków przez psychiatrów?
Wyjaśnień jest kilka. Podajmy trzy:

1) korumpujący wpływ koncernów farmaceutycznych,
2) poczucie psychiatrów, że są tylko ubogimi krewnymi prawdziwych lekarzy i że dzięki podawaniu prawdziwych leków stają się prawdziwszymi lekarzami,
3) wiara pacjentów w magiczną moc tabletki. 

... choroby psychiczne stwierdza się i leczy nawet u dwulatków! Powody są różne: czasem rodzic po prostu jest idiotą, innym razem jest idiotą, który chce mieć dziecko z ADHD, bo tak jest modnie, a jeszcze innym razem jest idiotą i liczy na kaskę z opieki społecznej. …ale dzieci (a raczej zastępy naszprycowanych psycho-zombie) to temat drugiej części tekstu, który tutaj pomijam, bo dzieci i tak są na straconej pozycji."

Czytaj całość: http://wojtekwalczak.wordpress.com/

Zobacz też:

- Leki na depresję działają tak samo, jak placebo

- Nowa definicja żałoby – Na wniosek chorych psychiatrów żal będzie zaburzeniem psychicznym

- Psychiatrzy cenzurują niewygodny blog!

- Właściwie nie ma ludzi bez depresji

Przeglądaj lub pobierz na dysk cały artykuł: Kliknij

Dyskryminująca instytucja ubezwłasnowolnienia

Zebrałem już sporo artykułów ukazujących czym w praktyce jest instytucja ubezwłasnowolnienia oraz z jakich powodów powinna być zniesiona. ( zobacz tag: ubezwłasnowolnienie )

Po za tym w przedstawionym dokumencie na jaki ostatnio zwróciłem uwagę wynika że przepisy te są w rzeczywistości przepisami wykluczającymi i dyskryminującymi.

"Art. 5 Konwencji potwierdza wobec osób niepełnosprawnych podstawową (obok zasady wolności) zasadę równości wszystkich wobec prawa, jak również zakaz dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność w każdej dziedzinie życia. "


"Fakt pozbawienia zdolności do czynności prawnych powoduje również dyskryminację ubezwłasnowolnionych osób z niepełnosprawnościami na polu innych dziedzin prawa, np. „...osoba fizyczna nie mająca zdolności procesowej może podejmować czynności procesowe tylko przez swego przedstawiciela ustawowego”…

Polecam zapoznać się w całości tym dokumentem: Równość wobec prawa - Polska droga do konwencji

Eutanazja – ukryte ludobójstwo pacjentów szpitali psychiatrycznych w Kraju Warty i na Pomorzu w latach 1939 - 1945

Tematem niniejszego referatu jest dokonane w okresie II Wojny Światowej ludobójstwo pacjentów Zakładów Psychiatrycznych znajdujących się na terenach wcielonych do III Rzeszy w Kraju Warty (Warthegau) oraz na Pomorzu.

Dla dokonywanych zbrodni hitlerowcy używali przewrotnie i bezprawnie określenia eutanazja. Pod tym terminem chcieli ukryć rzeczywiste pobudki i cel swoich działań. Celem tym było wyniszczenie ludzi określanych jako „niezdolnych do współżycia społecznego i wiodących żywot niegodny życia”. Naukowym uzasadnieniem unicestwiania chorych psychicznie były opracowania psychiatry Alfreda Hoche i prawnika Karla Bindinga, którzy w swojej pracy wydanej w 1922r. pt. „Wydanie zniszczeniu istot nie wartych życia”, twierdzili że śmierć takich osób może być uznana przez te osoby i społeczeństwo jako wyzwolenie, a dla państwa oznaczałoby to pozbycie się ciężaru utrzymania osób nie przedstawiających najmniejszej nawet użyteczności.

Tezy te przejął i uwypuklił Adolf Hitler w książce „Mein Kampf”, co stało się podstawą do wprowadzenia ich do programu partii NSDAP. W ten sposób koncepcja zagłady osób nieużytecznych społecznie została rozpowszechniona przez lekarzy SS i innych teoretyków zagłady.

Czytaj całość: http://www.ipn.gov.pl/

Zobacz też:
- Film - Lekarze z pod znaku swastyki. Selekcja
- "Akcja T4" - pamięć i protest

- Szpital przemienienia film

- Psychiatria - organ kontroli społecznej

- Gdy psychiatria miała wolną rękę ...

Przeglądaj lub pobierz na dysk cały artykuł: Kliknij

Gdy psychiatria miała wolną rękę ...

Polecam Artykuł:

.. Dziś mówi się ogólnie, że autorami zbrodni i zbrodniczych eksperymentów byli „lekarze nazistowscy”. Nieprawda.

Nie było wśród nich lekarzy dentystów, laryngologów, internistów, chirurgów, alergologów, kardiologów czy innych specjalistów reprezentujących nauki medyczne.

Byli głównie psychiatrami ci, którzy decydowali, kogo będzie dotyczył wyrok śmierci.

Byli rozmieszczeni od najbliższego otoczenia Hitlera (osobisty lekarz i zaufany Hitlera, profesor psychiatrii Karl Brandt), obecni na uniwersytetach wykładających ideologię nazistowską (Rudin, Villinger i inni), kierowali sztabem Aktion T4, i sami wykonywali wyroki, jak ten na pięciuset polskich dzieciach z Kocborowa...

„Celem edukacji winno być wykorzenienie wolnej woli, tak aby uczniowie do końca życia nie byli zdolni do myślenia i działania innego niż to, jakiego by sobie życzyli ich szkolni wychowawcy….psycholog przyszłości będzie miał klasy uczniów, na których będzie mógł ćwiczyć różne techniki wytwarzania niezachwianego przekonania, że śnieg jest czarny….kiedy technika zostanie udoskonalona, każdy rząd będzie mógł kontrolować swoich poddanych bez potrzeby użycia policji czy wojska”.

Johann Gottlieb Fichte

„Jeśli chcemy, możemy użyć naszej rosnącej wiedzy do zniewolenia ludzi metodami, o jakich nikomu się dotąd nie śniło, do pozbawienia ich osobowości, do kontrolowania ich sposobami tak wyrafinowanymi, że pewnie nigdy nie zauważą utraty swojego człowieczeństwa”

Carl R.Rodgers, Prezes Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychiatrycznego APA

„Zredukowanie inteligencji pacjenta jest istotnym czynnikiem procesu terapii.
Faktem jest, że jednymi z najlepszych terapii są te, które redukują pacjenta niemal do poziomu warzywa”

Dr Abraham Myerson, psychiatra, Uniwersytet Harvarda

Czytaj całość: https://eugenika.wordpress.com/

Zobacz też :

- Film - Lekarze z pod znaku swastyki. Selekcja
- "Akcja T4" - pamięć i protest
- Psychiatria nienawiści

Przeglądaj lub pobierz na dysk cały artykuł: Kliknij

Psychiatria - organ kontroli społecznej

Werdykt Trybunału im. M. Foucault

Uzgodniliśmy, że psychiatria, która korzysta i nie zamierza zaprzestać używania systemu siły i przymusu, jest winna zbrodni przeciwko człowieczeństwu, niszczeniu ludzkiej godności, wolności i życia. Wszyscy, którzy noszą prawne piętno „psychiczne chorych”, pozbawiani są naturalnych ludzkich i cywilnych praw człowieka. 

Kontynuując – psychiatria nie może pretendować do miana sztuki leczenia, gdyż pogwałca przysięgę Hipokratesa i zmusza pacjentów do zażywania szkodliwych leków, powodujących na skalę światową masową epidemię zaburzeń, znaną pod nazwą „tardiva dyskinesa”, jak również stosując inne metody interwencji, które my określamy jako tortury, np.: odosobnienie, terapie lekową, związywanie, elektroszoki i wszystkie inne zabiegi chirurgii psychiatrycznej i leczenia ambulatoryjnego, wykonywane bez zgody pacjenta. 

Powyższe praktyki i ideologia pozwoliły psychiatrom, w czasie ery narodowego socjalizmu III Rzeszy na stworzenie ekstremalnego systemu mordu pacjentów pod pretekstem leczenia.

Psychiatria nie potwierdza historycznej prawdy o sobie, nie tylko nie przyznając się do posiadanej władzy, dopuszczenia się gwałtu i przemocy w imieniu ówczesnego aparatu, lecz również dziś gra rolę wysoko opłacanego renomowanego organu kontroli społecznej i socjalnej, rodzaju policji, międzynarodowego przymusu, osądzającego zasady i obyczaje, piętnującego politycznie i społecznie różnice między ludźmi. 

Dlatego my, Jury, uznajemy psychiatrię winną stosowania kombinacji siły z nieobliczalnością, dla systemu totalitarnego. 

Żądamy zniesienia prawnych środków przymusu, w stosunku do „psychicznie chorych”, jako pierwszego kroku psychiatrii w kierunku społeczeństwa, a kończąc, na całkowitej rekompensacie szkód, jakich się dopuściła. 

Tym samym muszą się znaleźć państwowe fundusze pieniężne na alternatywne do psychiatrii, godne i humanitarne rozwiązania.

Uzasadnienie werdyktu

Obrona mówi o terapeutycznej konieczności psychiatrycznego przymusu, aż do przemocy fizycznej, zaznacza jednak, że w dobrej psychiatrii stosowany przymus ogranicza się do minimum.

Przymus jest najwyraźniej nie terapeutyczny, ale zależy od „rodzaju” psychiatrii. Osądzamy każdą formę psychiatrycznego przymusu, jako pogwałcenie praw człowieka.

Prawo dla psychicznie chorych stosuje przymus psychiatryczny przy samozagrożeniu i zagrożeniu otoczenia. W praktyce posuwa się to jeszcze dalej. Chodzi tu o możliwość zagrożenia, w przypadku, kiedy nie doszło jeszcze do konkretnych czynów, a już stosuję się profilaktyczne uwięzienie.

Obrona uważa że psychicznie chore osoby, które przez ograniczenie możliwości oceny własnych przeżyć i ograniczenie aktywności, zwolnione są od odpowiedzialności wobec społeczeństwa powodu niezdolności do samooceny i samopomocy.

Uważamy to wyobrażenie o chorobach psychicznych za nieodpowiednie. Instytucja psychiatryczna nie może z tego powodu udzielić żadnej pomocy. Uważamy, że każda interwencja lekarska i leczenie powinny być dopuszczalne tylko za zgodą pacjenta.

Wyjątkowo niebezpieczne jest również to, że sędziowie są stronniczy i zgadzają się bez zastrzeżeń z diagnozami lekarzy. Ludzie, którzy przeżyli psychiatrię, mają prawo do odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu.

Berlin 2.5.1998rok.

Przeglądaj, wydrukuj lub pobierz na dysk ten dokument: Kliknij
Posłuchaj lub pobierz plik w wersji do słuchania:

Biegli zabrali dziecko

Ojciec wyprowadził się z domu wraz z dzieckiem i wyjeżdżał z nim za granicę bez zgody matki. A jednak to ona została ukarana ograniczeniem prawa do widywania córki.

Ojciec wyprowadził się z domu wraz z dzieckiem i wyjeżdżał z nim za granicę bez zgody matki. A jednak to ona została ukarana ograniczeniem prawa do widywania córki. Powód? Gdy trwały przepychanki z biegłymi, dziecko dorastało z ojcem...

Kobieta szukała sprawiedliwości u prokuratora krajowego i w Fundacji Helsińskiej, a teraz zamierza dochodzić swoich spraw w poznańskich sądach i przed Trybunałem w Strasburgu. Rozpoczynała walkę o prawo do opieki nad swoim małoletnim dzieckiem. W tym czasie jej córka stała się na tyle dorosła w świetle przepisów, że sama już może o sobie decydować.

Zniknięcie męża


- Dobrze pamiętam dzień 19 lipca sprzed trzech lat. Wyjechałam do rodziców mieszkających we Wrocławiu, a kiedy wróciłam do poznańskiego domu, nie zastałam ani córki, ani męża – wspomina Renata Ramos, która wtedy na próżno przeszukała wszystkie zakamarki w poszukiwaniu jakiejś kartki: – Żadnej informacji, dokąd wyjechali.

Przyznaje, że w ich małżeństwie nie układało się najlepiej. Przed samymi wakacjami, w maju, zgłosiła pobicie przez męża. W tym samym czasie uznała potrzebę powiadomienia psychologów o dziwnym jego zachowaniu w stosunku do ich córki Oli. Jak twierdzi matka: był chorobliwie nadopiekuńczy. Na każdym kroku ją kontrolował, chciał wiedzieć, co robi w każdej minucie swojego życia: – Ola umawiała się z koleżankami, a po kilku minutach wracała na przykład do domu, bo tata, telefonując na komórkę, kazał jej pożegnać się z rówieśnikami – opowiada matka. Uznała, że takie zachowanie odbiega od postępowania nawet najbardziej kochającego rodzica: – Mąż również mnie nieustannie kontrolował, sprawdzając, czy jestem w domu.

W przedsionku piekła

Szpital złapie i nie puści

Czy w Branicach przetrzymuje się pacjentów do kilku miesięcy, żeby wyłudzić pieniądze z NFZ?

Czy można przetrzymywać ludzi na przymusowym leczeniu odwykowym w szpitalu psychiatrycznym po decyzji sądu, że już powinni z niego wyjść? - pyta mnie Grzegorz Kurczyński i odpowiada sobie sam: - Można.

- A gdzie? - dopytuję.

- Tu, gdzie jestem, w Samodzielnym Wojewódzkim Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Branicach, województwo opolskie, na oddziale D1.

- Kogo się przetrzymuje?

- Przymusowo leczonych alkoholików i narkomanów, umieszczonych na podstawie art. 96 kodeksu karnego. Na leczenie trafiają osoby skazane na karę do dwóch lat pozbawienia wolności bez zawieszenia, za przestępstwo dokonane pod wpływem alkoholu czy narkotyków i gdy "zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa związanego z tym uzależnieniem". Wtedy sąd może zdecydować o konieczności leczenia odwykowego przed odbyciem kary albo zamienia więzienie na odwyk - Grzegorz Kurczyński świetnie zna zapis kodeksu karnego. - Leczenie może trwać od trzech miesięcy do dwóch lat.

Stop cenzurze internetu !!!

http://stopacta.pl/

Ubezwłasnowolnienie przykrywką dyskryminacji i łamania praw człowieka

Aresztowana matka dwójki dzieci podjęła głodówkę

Jest ubezwłasnowolniona, ale już trzeci miesiąc siedzi w areszcie. Teraz próbowała się zagłodzić. Jej dwoje dzieci trafiło do domu dziecka. Wcześniej przez pięć lat ukrywała się, by nie odebrano maluchów.
Pani Małgorzata ma 36 lat. Od prawie 10 lat jest ubezwłasnowolniona, m.in. dlatego, że miała stany depresyjne i przyjmowała dużo leków. W decyzji sądu jest mowa o "innych zaburzeniach psychicznych". - Ale nigdy nie stwierdzono u niej choroby psychicznej - podkreśla jej matka, pani Teresa.

Mimo ubezwłasnowolnienia, kobieta została zatrzymana razem z dziećmi, na przełomie października i listopada: one trafiły do domu dziecka, ona do aresztu. Całą historię opisywaliśmy w grudniu - (Ukrywała dzieci, bo się bała, że je zabiorą do domu dziecka. I zabrali)

Dlaczego aresztowana?

Przez kilka lat 36-letnia kobieta nie stawiała się na wezwania sądu. Ukrywała się z dziećmi i swoją matką przed policją. Nie chciała, by maluchy (dziś mają 6 i 10 lat) trafiły do domu dziecka.

Dwa miesiące temu pani Małgorzata została zatrzymana przez policję. Funkcjonariusze ustali, że kobieta 10 lat wcześniej znieważyła funkcjonariuszy. W aktach miała też historię wyłudzenia z banku 5 tys. złotych. Kobieta nigdy do winy się nie przyznała. Zapewniała, że została wrobiona przez znajomą, który użyła jej dokumentów. Prokurator w to jednak nie uwierzył i skierował sprawę do sądu.

Czytaj całość: . http://lublin.gazeta.pl/ 

Zobacz też:

- Równość wobec prawa - Polska droga do konwencji
- Tag: ubezwłasnowolnienie
- Tag: Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego - konsekwencje dyskryminujących ustaw, nadużycia.

Sąd wreszcie zgodził się na ślub. Po 9 miesiącach

Wreście dobtre zakończenie sprawy. Smutne jest jednak to, że tyle trudu zadali tej kochającej i chcącej wziąść ślub parze durnowaci urzędnicy, wymiar sprawiedliwości, oraz psychiatrzy przed którymi ludzie ci musieli się spowiadać i poddawawać przymusowym oraz poniżającym w tej sytuacji, badaniom psychiatrycznym. Czyżby nasze prawo było wyznacznikiem uprzedzeń tych, którzy je tworzyli?

"Sąd wydał w poniedziałek zgodę na zawarcie ślubu pomiędzy dwojgiem niepełnosprawnych. Sprawa ciągnęła się od kwietnia ubiegłego roku.

O parze, której sąd odmówił prawa do zawarcia małżeństwa pisaliśmy wielokrotnie. Na dzisiejszej rozprawie sąd zgodził się, żeby Katarzyna Barszczewska i Andrzej Duda pobrali się. Katarzyna Łakoma z biura Rzecznika Praw Obywatelskich powiedziała, że rzecznik ma wątpliwości co do konstytucyjności polskich przepisów w tej sprawie i rozważa skierowanie ich do Trybunału Konstytucyjnego. Tym bardziej, że Polska podpisała kartę praw osób niepełnosprawnych, według której każdą osoba ma prawo do zawarcia związku małżeńskiego i do posiadania potomstwa.

Narzeczeni po ogłoszeniu wyroku byli bardzo szczęśliwi. Katarzyna Barszczewska uparła się i doprowadziła sprawę do końca. - Czułam się upokorzona, ale teraz jestem już spokojna. Mamy już wyznaczoną datę ślubu - na 18 lutego - powiedziała po wyroku. Narzeczeni zastanawiają się też nad tym, czy nie walczyć w sądzie o zadośćuczynienie w tej sprawie od skarbu państwa.

Krzysztof Koman z Fundacji Pomocy Ludziom Niepełnosprawnym, który był obecny na każdej rozprawie w tej sprawie przyznał w sądzie, że w jego fundacji było kilka takich przypadków. Przeważnie ludzie rezygnują z batalii sądowych i żyją w wolnych związkach."

Całość Artykułu dostępna: http://warszawa.gazeta.pl

Zobacz też: 

- Sąd bez serca: Narzeczony do psychiatry przed ślubem

- Ustawy dyskryminujące i ich konsekwencje

Sterylizacja w uralskich szpitalach psychiatrycznych

Pracownicy jednego ze szpitali psychiatrycznych na Uralu poddawali młode pacjentki przymusowej sterylizacji, "by nie rodziły więcej psycholi".


 Dziennik "Nowyje Izwiestia" opublikował wczoraj omówienie raportu regionalnego rzecznika praw człowieka, według którego w domu opieki w Oziorsku przez ostatnie 15 lat doszło do 14 przypadków przymusowej sterylizacji dwudziesto- i trzydziestokilkuletnich kobiet. Taki zabieg można wykonać tylko za zgodą samej kobiety. A jeśli ona jest ubezwłasnowolniona, decyzję podejmuje komisja lekarska i zatwierdza ją sąd.

- Tymczasem w domu opieki sterylizację stosowano po prostu jako środek antykoncepcyjny - mówi "Gazecie" urzędniczka biura rzecznika praw człowieka w Kraju Permskim. I dodaje: - Pracownicy domu w Oziorsku trochę żartem mówili nam, że przeprowadzają zabiegi po to, by ich podopieczne "nie rodziły kolejnych psycholi".

Jurij Sawienko, psychiatra, ekspert kontrolujący placówki psychiatryczne w całej Rosji na polecenie federalnego rzecznika praw człowieka, powiedział nam, że spotykał się z przypadkami stosowania przymusowej sterylizacji bez wyroku sądowego i w innych regionach, ale dochodzi do nich "sporadycznie".

Pierwszy raport o torturach w Polsce

Helsińska Fundacja Praw Człowieka dostaje setki skarg na policję, wiezienia i szpitale psychiatryczne. Tortury się ukrywa


Takich przestępstw nie odnotowuje się w statystykach, a sposób badania doniesień i skarg nie prowadzi do uczciwego wyjaśnienia spraw. 

Fundacja Helsińska od 2001 r. badała sprawę tortur, idąc tropem trafiających do niej skarg i próbując odnaleźć informacje w danych służby więziennej, szpitali psychiatrycznych i policji. Wyniki opublikowała w najnowszym raporcie.

W ratyfikowanych przez Polskę międzynarodowych konwencjach przestępstwo tortur, okrutnego albo poniżającego traktowania lub karania określa się jako umyślne działania funkcjonariuszy władzy polegające na zadawaniu psychicznego lub fizycznego cierpienia

Film: Oszukana - Changeling

Polecam film: Oszukana - Changeling

- Gatunek: Dramat obyczajowy

- Rezyseria: Clint Eastwood
- Wyst. m.in.: Angelina Jolie, John Malkovich
- Produkcja: 2007 - USA
- Czas trwania: 140 min.
- Premiera: 2009-02-27 Premiera światowa: 2008-05-20 


Clint Eastwood kolejny raz nie oszukuje widzów i realizuje kino mroczne, pesymistyczne w wymowie, pozbawione tanich sztuczek oraz złudnego happy endu. Czyli zgodne z klimatem swych ostatnich filmów. Eastwood główną bohaterkę wrzuci w rwący nurt „Rzeki tajemnic" (2003), każe jej Za wszelką cenę (2004) dążyć do prawdy, by w finale nie wywiesić Sztandaru chwały (2006).

Historia dzieje się w Los Angeles w 1928 roku. Angelina Jolie gra postać Christine Collins. Pewnego dnia jak zwykle Christie wychodzi do pracy zostawiając syna Waltera w domu. Gdy wraca, dziecka nie ma w domu. Po pewnym czasie synek się odnajduje, jednak jej serce podpowiada, że to nie jest jej dziecko.

Najlepsze w Oszukanej (2008) są te liczne sceny, gdzie z Christine robią, mówiąc kolokwialnie, wariatkę. Także dosłownie - trafi w końcu do zakładu dla psychicznie chorych. Wcześniej spróbują jej wmówić, że jej syn za sprawą traumy uprowadzenia zmienił się nie do poznania (również dla matki!). W pewnym momencie zdezorientowany będzie nawet sam widz - czy wbrew tytułowi stwierdzić, że bohaterka nie jest oszukana, lecz zwyczajnie oszalała?

Psychiatrzy cenzurują niewygodny blog!

Polecam!



"Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (American Psychiatric Association, APA) znalazło nowy sposób, by chronić się przed naukowcami krytykującymi nadchodzące piąte wydanie ich leciwej krowy mlecznej, DSM. Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń umysłowych pojawił się pierwszy raz w 1952 roku i od tego czasu stał się jednym z podstawowych narzędzi psychiatrów, najpierw w Stanach Zjednoczonych, a następnie w całym świecie zachodnim. W 2013 roku ma się pojawić kolejne wydanie. DSM jest powszechnie wykorzystywaną publikacją — co roku sprzedaje się co najmniej 100,000 egzemplarzy — ale narastające wokół podręcznika kontrowersje sugerują, że należy do niego podchodzić z pewną dozą ostrożności.

Jednym z objawów, że coś jest nie tak, są podpisywane z psychiatrami pracującymi nad podręcznikiem klauzule poufności. Oznacza to, że nie mogą oni się swobodnie wymieniać informacjami z innymi specjalistami, a przez to ogranicza się możliwość osiągnięcia szerszego konsensusu, a także wyłapania błędów i nieścisłości."



Całość artykułu dostępna pod adresem: http://szescstopni.wordpress.com/


Zobacz też:
- Nowa definicja żałoby – Na wniosek chorych psychiatrów żal będzie zaburzeniem psychicznym
- Nieśmiałym dzieciom grozi leczenie psychiatryczne
- Myślisz samodzielnie, kreatywnie ?Mogą Cię z tego leczyć!

- Nowy Przewodnik psychiatryczny zawęża zakres normalności.

Przeglądaj lub pobierz na dysk cały artykuł: Kliknij

List Otwarty do Polskich Psychiatrów

List pochodzi ze strony: Duchowość a schizofrenia - Twoja droga do zdrowia.

Drodzy Państwo

Dostałem dziś maila od młodego człowieka opisującego swój koszmar na oddziale zamkniętym szpitala psychiatrycznego (list od Darka w załączniku), który stał się bezpośrednią przyczyną napisania do Państwa.

Gdy blisko 40 lat temu medycyna zdiagnozowała u mnie tzw. schizofrenię wiedziałem, że metody przez nią proponowane nie prowadzą do zdrowia, czyli są, mówiąc najdelikatniej, nieskuteczne, a o trwałych efektach ubocznych ich wieloletniego oddziaływania mogłem się przekonać po latach.

Dziś, mając za sobą doświadczenia 3 hospitalizacji, 22 lat zażywania środków psychotropowych doszedłem do smutnego przekonania, że lekarze psychiatrzy nie byli i nie są zainteresowani wyzdrowieniem swych pacjentów...

Dopiero zastosowana wobec siebie „autoterapia”, wbrew opiniom psychiatrów, doprowadziła mnie, bez jakichkolwiek leków, do pełnego zdrowia. Zainteresowanych moją historią odsyłam do „Wiadomości Psychiatrycznych” nr 4 z 1999 roku, które zechciały ją opublikować pt. „Byłem schizofrenikiem” (znamienne, że w dziale „Twórczość Chorych”).

Moim zdaniem jako Polscy Psychiatrzy macie Państwo w aktualnej sytuacji do wyboru tylko dwie drogi :

Pierwsza, to szczere przyznanie, że nikogo z tzw. choroby psychicznej, zwłaszcza „schizofrenii” nie wyleczyliście, gdyż nie było to możliwe, bez uprzedniego poznania jej przyczyn (a są one natury duchowo- emocjonalnej i indywidualne dla każdego). Tylko autentyczne zaangażowanie, oparte o empatię i zrozumienie drugiego człowieka, może na trwałe doprowadzić do tak długo wyczekiwanych rezultatów. Usilne próby znalezienia genu odpowiedzialnego za „schizofrenię” oraz leku, którym można by ją wyleczyć, są jedynie nieudolną racjonalizacją tezy sprowadzającej człowieka do jego fizycznej postaci. Duszy ani innych subtelnych energii nie da się zobaczyć pod mikroskopem!.. Podawanie neuroleptyków jest uzasadnione jedynie w bardzo ograniczonych okolicznościach.

Tabletki szczęścia

Tak w skrócie to film jest chorym społeczeństwie zajadającym się lekami


"Tabletka na starzenie się, tabletka na seks, tabletka na to, że czegoś za dużo, tabletka na to, że czegoś za mało, tabletka na smutek, tabletka na radość, tabletka na... szczęście? Czy niepostrzeżenie następuje... farmakologizacja życia? Czy potrafimy jeszcze żyć, czuć i postępować zgodnie z naturą?"

Chemiczny spokój

Chemiczny spokój to film dokumentalny o antydepresantach, które mogą powodować depresję.
Tytuł oryginalny: Tranquilisants: l'overdose Reżyseria: Philippe Bodet, Thierry Fournet

Nowa definicja żałoby – Na wniosek chorych psychiatrów żal będzie zaburzeniem psychicznym

Zgodnie z nowym wnioskiem ludzki żal może być wkrótce rozpoznawany jako choroba psychiczna. Krytycy obawiają się, że może to prowadzić do wmuszania w „żałobników” pigułek na poprawę nastroju.

Psychiatrzy wyznaczeni do zrewidowania oficjalnej „biblii” chorób psychicznych zalecają zmiany, które ułatwiłyby lekarzom diagnozowanie poważnej depresji u osób świeżo pogrążonych w smutku.
Zamiast czekać miesiącami, diagnoza mogłaby być postawiona już dwa tygodnie po utracie bliskiej osoby.

Według aktualnego wydania Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – wpływowego tomiska wykorzystywanego na całym świecie – nie diagnozuje się poważnej depresji u osób, które niedawno poniosły stratę, chyba że objawy utrzymują się przez ponad dwa miesiące. Wyłączenie to znane jest pod nazwą „grief exclusion” (wyjątek żałoby) i teoria mówi, że „normalny” żal nie powinien otrzymywać metki zaburzenia psychicznego.

Ale zgodnie z tym, co krytycy nazywają potencjalnie katastrofalną sugestią, ukrytą wśród proponowanych zmian w podręczniku, „wyjątek żałoby” zostanie usunięty z DSM.

Zwolennicy zmiany twierdzą, że depresja to depresja i nie ma większego znaczenia, czy pojawia się po stracie bliskiej osoby, utracie pracy, rozpadzie małżeństwa czy w następstwie innych, poważnych życiowych stresorów. Wyeliminowanie „wyjątku żałoby” pomogłoby ludziom wcześniej skorzystać z możliwości leczenia.

Krytycy obawiają się jednak, że ci, którzy doznają zupełnie przewidywalnych objawów żalu, będą napiętnowani jako psychicznie „chorzy”. Dr Allen Frances mówi, że propozycja ta patologizuje normalne ludzkie uczucie i może prowadzić do jeszcze powszechniejszego przepisywania pigułek na poprawę nastroju.

- To katastrofa – mówi Frances, sławy amerykański psychiatra, który przewodniczył grupie, która sporządziła bieżącą wersję DSM, poddaną obecnie piątej edycji. – Powiedzmy, że stracisz kogoś, kogo kochasz, i po dwóch tygodniach ciągle jest ci smutno, masz problemy ze snem, spadło ci zainteresowanie i poziom energii, zmniejszył się apetyt. Jest to pięć objawów typowych dla normalnego żalu, ale DSM-5 przypnie ci łatkę zaburzenia psychicznego.


Strona publikacji: http://pracownia4.wordpress.com/

Zobacz też:

- Nieśmiałym dzieciom grozi leczenie psychiatryczne

- Myślisz samodzielnie, kreatywnie ?Mogą Cię z tego leczyć! 

- Nowy Przewodnik psychiatryczny zawęża zakres normalności.

Przeglądaj lub pobierz na dysk cały artykuł: Kliknij

Zbrodnie psychiatryczne były bezkarne w reżimach totalitarnych!

Po 1989 roku nie przeprowadzono w Polsce lustracji, ani nie dokonano analizy, którzy psychiatrzy wydawali w okresie stalinizmu, oraz w czasach rządów PZPR „diagnozy” zgodne z interesem internacjonalizmu i z ideologią marksistowsko-leninowską.

 Morderstwo psychiatryczne polega na uznaniu człowieka za chorego psychicznie tylko dlatego, że prezentuje inne poglądy, aniżeli jego przełożeni lub prowadzi działalność opozycyjną wobec sprawujących władzę.


W ZSRR stalinowscy oprawcy mieli pod swoją komendą dobrze opłacaną grupę całkowicie podporządkowanych psychiatrów, którzy na rozkaz dyktatora potrafili uznać za niepoczytalnego każdego obywatela, któremu nie podobał się stalinizm.

Pierwszym przejawem wykorzystania psychiatrii do represji politycznych była próba umieszczenia w 1918 popularnej liderki lewicowych eserów Marii Spiridonowej w sanatorium – w tym celu władze zamówiły odpowiednią ekspertyzę. Pierwszy więzienny szpital psychiatryczny ze specjalnym oddziałem dla więźniów politycznych, nad którym pieczę objęło NKWD, powstał w 1939 w Kazaniu. Na tym oddziale umieszczano zarówno chorych psychicznie, jak i osoby zdrowe internowane na polecenie władz. Początkowo w ZSRR zamykanie zdrowych osób w szpitalach psychiatrycznych odbywało się na niewielką skalę, bowiem Stalin wolał metody bardziej „bezpośrednie” – rozstrzeliwania, długoletnie więzienia lub łagry, ale już po wojnie, wiele osób, którym radziecka władza nie odpowiadała, trafiało prosto do zakładów zamkniętych. A trzeba pamiętać, oddziały zamknięte w stalinowskich szpitalach psychiatrycznych były znacznie gorsze i bardziej poniżające godność ludzką, aniżeli najcięższe więzienia.

Pseudopacjenci Rosenhana - jak łatwo zostać schizofrenikiem

"Zdrowy w chorym otoczeniu'' - tak brzmiał tytuł pracy prof. Rosenhana, opublikowanej w magazynie naukowym "Science''. Mowa w niej o ośmiu uczestnikach niebywałego dotąd eksperymentu, który po opublikowaniu nieźle wstrząsnął psychiatrią.

Prof. David Rosenhan był amerykańskim profesorem psychologiina Uniwersytecie Stanford i już w 1968 roku jako 40-latek zadał sobie pytanie, czy rzeczywiście istnieje różnica pomiędzy byciem ,,normalnym'' i kimś potocznie nazywanym ,,wariatem''. Aby poszukać odpowiedzi na to pytanie zorganizował on 4-letnie badania, które przeszły do historii psychologii, jako „Eksperyment Rosenhana”. W tej iście szerlokoholmskiej pracy towarzyszyło mu 7 osób (czterech mężczyzn i trzy kobiety): trzech psychologów, jeden lekarz pediatra, student psychologii, malarz i gospodyni domowa. Francuski filozof Michel Foucault po zakończeniu badań życzył Rosenhanowi ,,Nagrody Nobla za humor naukowy''...

Plan Rosenhana wydawał się w miarę prosty i miał odpowiedzieć na pytanie, jak długo psychiatria będzie potrzebowała aby orzec, że w przypadku tej ósemki ma do czynienia z ,,normalnymi'' ludźmi, którzy faktycznie nigdy wcześniej nie mieli żadnych form tzw. zaburzeń psychicznych. ,,To pytanie nie jest ani niepotrzebne, ani zwariowane'' napisze on później we wspomnianej publikacji. ,,Nawet jeżeli jesteśmy osobiście przekonani, że potrafimy rozgraniczyć, co jest normalne, a co nienormalne, to nie ma na to przekonywujących dowodów.''

Psychiatra „dobry” na wszystko

  Korzystając z opieki zdrowotnej, często zdarza się, że lekarz nie widząc przyczyn dolegliwości pacjenta oraz chcąc pozbyć się problemu może  skierować go do psychiatry. Wszakże w  naszej rzeczywistości o to nietrudno, przy tak dużych ograniczeniach finansowych przeznaczonych na służbę zdrowia …


Nie należy w takim przypadku dać się zwieść, gdyż może to być po prostu niebezpieczne dla zdrowia. 
Lekarze nie wróżki i z reguły nie traktują psychiatrię jako równoprawną dziedzinę nauki. Na co zwarca zresztą uwagę znany pediatra lekarz med. Krzysztof Chudziński w artykule pt. tytułem „Racjonalnie o Psychiatrii”.

  O tym jak szkodliwe może być zastępowanie prawdziwej pomocy lekarskiej  pseudo-pomocą psychiatrów, mówi osoba chora na S.M w znanym programie Anny Dymnej pod tytułem „Spotkajmy się”, emitowanym w TVP2. Gościem odcinka wyemitowanego w środę, 28 grudnia 2011r.  była Grażyna Wlazło, od lat cierpiąca na stwardnienie rozsiane. 

Niestety zanim dowiedziała się o tym, że jest chora na S.M psychiatrzy "zdiagnozowali" u niej "zaburzenia psychiczne" i poddali ją "leczeniu" farmakologicznemu. Później, jak dowiadujemy się, podawanie psychotropów przy tej nieuleczalnej chorobie było najgorszym z  możliwych pomysłów. Spowodowało  to szybszy rozwój choroby oraz masę skutków ubocznych znacznie pogarszających jakość życia ...

I Kto tu Zwariował...

Zazwyczaj jesteśmy przekonani, że potrafimy odróżnić osobę zdrową od chorej psychicznie. Przekonanie to podziela wielu psychiatrów i psychologów – przyjmują oni, że u pacjentów występują pewne objawy, które można zkategoryzować, a tym samym można odróżnić chorych psychicznie od całej reszty. Na tej zasadzie oparte są kolejne klasyfikacje chorób psychicznych (amerykańska DSM – czyli Diagnostic and Statistical Manual i europejska ICD – International Classification of Diseases). Czy jednak cechy, na których opiera się diagnoza, są atrybutem samych pacjentów, czy też wynikają z kontekstu, w jakim widzą ich obserwatorzy? Czy patologia tkwi w pacjentach, czy też w sytuacji, w jakiej się znaleźli? 

Pytanie o granice normy i patologii jest zasadne z kilku powodów, z których wybijają się sprzeczne diagnozy specjalistów. Po pierwsze, jak zauważyła, w wydanej w 1934 roku książce 'Wzory kultury' antropolog Ruth Benedict, pojęcie normalności bądź nienormalności nie jest uniwersalne. To, co w jednej kulturze uznaje się za całkiem normalne, w innej takie nie jest. Po drugie, zdarza się, że sami specjaliści spierają się, gdzie przebiega ta granica, co jest wskaźnikiem zdrowia i na ile przydatne są takie pojęcia, jak: „choroba psychiczna”, „schizofrenia”, „paranoja”. Co więcej, raz postawiona diagnoza zaczyna żyć własnym życiem i stygmatyzuje pacjenta, szczególnie sądowego, ale także dzieci jako autystyczne czy z ADHD. Jak zauważa dr hab. Bogdan de Barbaro, „gdy coś nazwiemy, jesteśmy gotowi przyjąć, że to coś obiektywnie istnieje. Bywa, że psychiatra wpada w tę pułapkę. Mówi: trzeba to leczyć, bo to jest schizofrenia. A przecież obiektywnie nie istnieje schizofrenia czy anankastia – natręctwa, ale osoba, która jakoś się zachowuje i czegoś doświadcza.”

Brevik znów zdrowy psychicznie - "Poważna poznawcza kontrowersja" ws. Breivika

WIĘZIENNI PSYCHIATRZY NIE ZGADZAJĄ SIĘ Z KOLEGAMI PO FACHU!

Więzienni psychiatrzy obserwujący Andersa Behringa Breivika, sprawcę masakry na norweskiej wyspie Utoya z lipca 2011 roku, sądzą, że nie jest on chory psychicznie, co przeczy wcześniejszej opinii sądowych psychiatrów, którzy uznali go za niepoczytalnego.








Najnowsze wnioski przekazał w środę sądowi prokurator Svein Holden. Na podstawie obserwacji Breivika w więzieniu czterej eksperci doszli do wniosku, że nie cierpi on na psychozę, schizofrenię, a nawet nie musi przyjmować leków. Zdaniem tych ekspertów, niewielkie jest też prawdopodobieństwo, by miał on popełnić samobójstwo w więzieniu.

Zdjęcia opuszczony szpital psychiatryczny

Obejrzyj zdjęcia z opuszczonego zakładu psychiatrycznego: 

 

Aktualizacja 29 maj 2015 - Opuszczony szpital psychiatryczny w Owińskach

Chomikuj.pl - Antypsychiatria

Znajdziesz tu dużo materiałów na temat współczesnej antypsychiatrii , oraz artykułów pokrewnych ukazujących szkodliwość i pułapki samej psychiatrii. Są tu przedruki ze stron internetowych filmy książki.  Zapraszamy! To tydzień darmowy transfer.

Przejź do folderu albo  skorzystaj z bezpośrednich linków do artykułów aktualizacja : 22 październik 2012 rok

Spis treści - Alfabetyczna Lista plików do ściągnięcia

Film - Ogród Luizy

Fabuła: Luiza, osiemnastoletnia dziewczyna, od kilku lat zdiagnozowana i leczona psychiatrycznie, realny świat zastąpiła mitycznym, baśniowym, pełnym dziwnych stworów, jak i książek fantasy.Jej rodzice, nowobogaccy kołtuni z małego miasteczka wstydzą się jej przed sąsiadami i postanawiają na stałe umieścić w zakładzie zamkniętym. 


Jedynym człowiekiem, który zainteresował się Luizą jest przebywający na obserwacji w szpitalu gangster. On jeden wykazał tolerancję i życzliwe zainteresowanie dla odmienności Luizy.

Film na YouTube w częściach:

Film możesz również oglądnąć lub ściągnąć: Chomikuj.pl (darmowy transfer) ,

[Format; rmvb, rozmiar; 278,7Mb, czas trwania; 105 minut]

I Ty możesz zostać psychiatrą lub jego pacjentem

 W kontekście skierowania przez sąd Jarosława Kaczyńskiego na badania psychiatryczne, sam zainteresowany, jego poplecznicy oraz zwykli ludzie mówią o nadużyciach, które mają na celu wyeliminowanie z życia publicznego niewygodnej osoby. Przypominają czasy stalinizmu i „psychuszek”, gdzie zamykano przeciwników „jedynej słusznej” władzy. Czasy się zmieniły, ale i dziś zdarza się, że niewinni ludzie są skazywani na przymusowe leczenie w zakładach psychiatrycznych. W przypadku Kaczyńskiego, chodzi podobno o ustalenie, czy jest poczytalny, bo gdyby to się potwierdziło, nie mógłby być sądzony. Zapewne orzeczenie o chorobie psychicznej otwiera drogę do zamknięcia człowieka w szpitalu psychiatrycznym…

 Polacy zgodnie z Ustawą o ochronie zdrowia psychicznego, mogą być wysyłani na przymusowe leczenie w zakładach zamkniętych. Tym, który "wsadza" do nich "skazanych" jest zwykle biegły lekarz sadowy, wydający opinię o konkretnej osobie. Sędziowie, jeśli się dobrze orientuję, zdają się na opinie specjalistów, bo, jak słusznie mniemają, kończyli prawo, a nie medycynę. I nic nie byłoby w tym złego, gdyby w prosty sposób można było stwierdzić chorobę psychiczną. Jest jednak inaczej. Podam dwa przykłady.

Szpital przemienienia film

Fragment filmu YouTube:

Szpital przemienienia ( Hospital of the Transfiguration / L'hospital Transfiguration 1978)
gatunek: Dramat, Wojenny, Psychologiczny

reżyseria; Edward Żebrowski
scenariusz; Edward Żebrowski , Michał Komar
zdjęcia; Witold Sobociński
muzyka; Stanisław Radwan
czas trwania: 90
 
Traktat moralny podejmujący problematykę odpowiedzialności w warunkach totalnego zagrożenia. Akcja filmu toczy się w szpitalu psychiatrycznym zagrożonym zamknięciem przez hitlerowskich okupantów. Rodzi to rożne postawy pracującego tam personelu medycznego.

Uwaga całość filmu dostępna tu:

1) szpital przemienienia CD1.rmvb
2) szpital przemienienia CD2.rmvb

Zaskarżenie biegłych psychiatrów i psychologa - prośba o pomoc z forum prawnego - ubezwłasnowolnienie

Prośba o pomoc z forum prawnego:


"Witam i serdecznie proszę o poradę prawną-tj.z jakiego artykułu i jakim trybem (słowem jak to ugryźć). Krótko i treściwie:matka oskarżyła mnie o znęcanie się fizyczne i psychiczne(do przestępstwa tego nigdy się nie przyznałam i nie przyznam)ale od tego czasu zaczął się koszmar.Zostałam przez policję skierowana na badania -opinię 2 biegłych psychiatrów i psycholog.W opinii przedstawili całkowitą niepoczytalność podczas popełniania domniemanego czynu,zgodnie orzekli chorobę psychiczną "schizofrenię paranoidalną".

Na podst.tej opinii prokurator umorzył postępowanie.Dodam,że w ww.opinii była wzmianka o leczeniu z art (bodajże) 35 ,tj.skierowaniu na przymusowe leczenia.Moja matka wykorzystała wszystkie drogi postępowania-wystąpiła o umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym i (aktualnie tocząca się sprawa o ubezwłasnowolnienie).Słowem jestem po 3 badaniach psychiatryczni-psychologicznych w szpitalach psychiatrycznych.

Opinie wyglądają nast:1 stwierdzająca schizofrenię paranoidalną,2 (robione w odrębnych ośrodkach i przez różnych biegłych,w tym dyrektora szpitala psychiatrycznego)wykluczające chorobę psychiczną,stwierdzające jakieś tam zaburzenie osobowości.
Mam tego serdecznie dość.Dochodzą do mnie słuchy o mojej chorobie psychicznej od osób postronnych,jednym słowem połowa mieszkańców mojego miasteczka uważa mnie za wariatkę.

Zamierzam skutecznie (choćby trwało to ładnych parę lat) pozwać tych profesjonalnych biegłych sądowych którzy przypisali mi chorobę psychiczną,której nie mam i domagać się od nich zadośćuczynienia finansowego za poniesione ogromne straty psychiczne.
Ciągłe bieganie po psychiatrach doprowadziło mnie prawie na skraj załamania nerwowego!
Proszę o poradę prawną,czy jest podstawa prawna do wniesienia pozwu przeciwko biegłym ,którzy zaopiniowali u mnie chorobę psychiczną,dokumentacji jest aż nadto."


Strona postu: http://forumprawne.org 

Drukuj post!



Zobacz też:


- Psychiatryczne opinie lekarskie są manipulowane - kolejne dowody oszustwa lekarzy psychiatrów

- Poruszająca historia ofiary psychiatrii

- Równość wobec prawa - Polska droga do konwencji. Likwidacja instytucji ubezwłasnowolnienia

- Na wariata

- Ubezwłasnowolnienie - 60 tys. Polaków nie decyduje o sobie

- Jak łatwo można zostać ubezwłasnowolnionym?

- List Otwarty IAAPA do CPT w sprawie łamania prawa w psychiatrii

Wydrukuj i / lub ściągnij na dysk cały artykuł: Kliknij