Problem nierzetelności diagnostycznej w opiniach biegłych psychologów i innych specjalistów

Przedstawiam list jaki wystosowało Stowarzyszenie: Stop Manipulacji do Ministra Czumy w sprawie nierzetelności biegłych z zakresu psychologi i innych specjalności :

Problem jest wciąż aktualny , wiec warty uwagi:

Stowarzyszenie naukowo-społeczne posiadające status organizacji  pożytku publicznego. Sekcja ds. Zagrożeń Psychologicznych i Psychomanipulacji

dr Barbara Gujska   

Prowadząc od kilku lat niezależne badania naukowe nad zagadnieniami związanymi z zagrożeniami psychologicznymi i psychomanipulacją, zauważamy, na podstawie zgłaszanych problemów, pojawienie się nowego, bardzo niebezpiecznego zjawiska w postaci wykorzystywania nierzetelnych opinii jako dowodów w sprawach sądowych dotyczących:

 ustalenia opieki nad małoletnimi dziećmi,

 oskarżeń o stosowanie tak zwanej „przemocy domowej”,

 oskarżeń o tak zwane „molestowanie seksualne”,

 władzy rodzicielskiej, kontaktów z dzieckiem, oraz miejsca zamieszkania dziecka.

W niektórych badanych przez nas przypadkach, dokumentacja sądowa zawierała nawet 20 różnego rodzaju, nie rzadko sprzecznych ze sobą, a nawet wzajemnie wykluczających się opinii, wykonanych przez biegłych z zakresu psychologii, seksuologii, pedagogiki i medycyny. Szczególnie rażące nieprawidłowości z naukowego (empirycznego) punktu widzenia uchwycono w opiniach psychologicznych dotyczących tzw. molestowania seksualnego dzieci.


Istotne jest zaznaczenie, że prawie we wszystkich analizowanych  tego typu sprawach, opinie psychologiczne stanowiły najważniejszy dowód, i  na  ich podstawie  zapadały  wieloletnie,  nawet 9-letnie  kary więzienia.  Zwrócenie uwagi na te właśnie opinie ma znaczenie szczególne.  Przeprowadzona analiza kilkudziesięciu opinii wykazała, że charakteryzuje je:


- wybiórcze podejście do badanego problemu i tworzenie opinii pod z góry założoną tezę;


- niewłaściwe metodologiczne  podejście do badanego problemu, polegające na wykorzystaniu nierzetelnych, pseudonaukowych narzędzi diagnozy, zwłaszcza  metod  projekcyjnych, oraz zadawaniu pytań sugerujących i naprowadzających w badaniach dzieci, potencjalnych ofiar wykorzystywania seksualnego;


- kierowanie się założeniami ideologicznymi  oraz posługiwanie się teoriami  nieweryfikowalnymi naukowo przy formułowaniu wniosków;


- przekraczanie uprawnień poprzez dokonywanie  subiektywnych, bez uwzględniania przekonań światopoglądowych  osoby badanej,  osądów moralnych jej zachowań;


- bezpodstawne, z uwagi na brak zweryfikowanych naukowo narzędzi badawczych,  stawianie diagnozy w zakresie oceny wiarygodności zeznań i podatności na sugestie;


- przyklejanie stygmatyzujących  etykietek w rodzaju „niedojrzały emocjonalnie”, „sprawca regresywny”, bez podania ścisłych, naukowo (empirycznie) weryfikowalnych, kryteriów postawienia takiej diagnozy;


- stereotypowe,  dyskryminujące mężczyzn, zajmowanie stanowiska w kwestiach modelu   sprawowania opieki nad małoletnimi dziećmi;


- posługiwanie się zawiłym i niezrozumiałym dla osoby bez przygotowania psychologicznego językiem i sformułowaniami,  oraz zastępowanie pojęć kodeksowych nacechowaną ideologicznie nowomową.



Zauważyliśmy również, że  brak jakiegokolwiek nadzoru nad opiniowaniem psychologicznym sprzyja rozwojowi psychobiznesu,  żyjącego z  fabrykowania na zamówienie fałszywych  opinii wykorzystujących instrumentalnie hasła przemocy w rodzinie i tzw. „molestowania  seksualnego”.Opinie takie stają się  brutalnym narzędziem skonfliktowanych rodziców w walce o opiekę nad dziećmi, czy korzystniejsze rozstrzygnięcia finansowe. Dla  przykładu były biegły Sądu Okręgowego w Warszawie, który, jak sam pisze, wykonuje rocznie ponad 350 opinii. Mimo, że został on uznany przez Sąd jako osoba co do której istnieją poważne zastrzeżenia natury moralnej i skreślony z listy biegłych, w dalszym ciągu sporządzane przez niego opinie są wykorzystywane w wielu sprawach dotyczących tzw. molestowania seksualnego. W obliczu tak poważnych zagrożeń społecznych jakie niosą za sobą wadliwe  opinie,  o pseudonaukowym charakterze, szczególnie niepokoi fakt całkowitego  braku jakiejkolwiek odpowiedzialności zawodowej i karnej ich autorów za wyrządzone szkody społeczne, moralne i materialne.Wieloletnie, lecz obiektywnie zbędne procesy sądowe oparte na pomówieniach i fałszywych opiniach biegłych obciążają niepotrzebnie budżet państwa.  W związku z przedstawianymi problemami pojawiają się istotne pytania o możliwości powstrzymania powstałej patologii w systemie sądownictwa: 


 Jakie są  kryteria doboru biegłych, ich kwalifikacji w tak trudnych i skomplikowanych sprawach?


 Czy weryfikuje się kompetencje biegłych?


 Jak wygląda  konieczność podnoszenia kwalifikacji zgodnie z  najnowszą wiedzą naukową?


 Kto ma prawo szkolić biegłych?


 Czy rola i znaczenie opinii biegłych psychologów i innych  specjalistów,  nie jest przeceniona?


 Czy sądy i prokuratura nie  sięgają zbyt pochopnie po dowody z opinii biegłych w wyżej omawianych sprawach? Należy zwrócić uwagę, na brak możliwości badania spraw objętych klauzulą poufności przez niezależne ośrodki naukowo badawcze specjalizujące się w analizowaniu tego typu problemów. 


Należy rozważyć również przydatność Rodzinnych Ośrodków Diagnostyczno-Konsultacyjnych, których opinie budzą 
największe zastrzeżenia


Zobacz również: Pseudonauka w opiniowaniu psychologicznym tzw. molestowania seksualnego 

Wydrukuj i / lub i ściągnij na dysk cały artykuł: Kliknij