Psychiatra „dobry” na wszystko

  Korzystając z opieki zdrowotnej, często zdarza się, że lekarz nie widząc przyczyn dolegliwości pacjenta oraz chcąc pozbyć się problemu może  skierować go do psychiatry. Wszakże w  naszej rzeczywistości o to nietrudno, przy tak dużych ograniczeniach finansowych przeznaczonych na służbę zdrowia …


Nie należy w takim przypadku dać się zwieść, gdyż może to być po prostu niebezpieczne dla zdrowia. 
Lekarze nie wróżki i z reguły nie traktują psychiatrię jako równoprawną dziedzinę nauki. Na co zwarca zresztą uwagę znany pediatra lekarz med. Krzysztof Chudziński w artykule pt. tytułem „Racjonalnie o Psychiatrii”.

  O tym jak szkodliwe może być zastępowanie prawdziwej pomocy lekarskiej  pseudo-pomocą psychiatrów, mówi osoba chora na S.M w znanym programie Anny Dymnej pod tytułem „Spotkajmy się”, emitowanym w TVP2. Gościem odcinka wyemitowanego w środę, 28 grudnia 2011r.  była Grażyna Wlazło, od lat cierpiąca na stwardnienie rozsiane. 

Niestety zanim dowiedziała się o tym, że jest chora na S.M psychiatrzy "zdiagnozowali" u niej "zaburzenia psychiczne" i poddali ją "leczeniu" farmakologicznemu. Później, jak dowiadujemy się, podawanie psychotropów przy tej nieuleczalnej chorobie było najgorszym z  możliwych pomysłów. Spowodowało  to szybszy rozwój choroby oraz masę skutków ubocznych znacznie pogarszających jakość życia ...

Znane jest od lat , że psychiatrzy wkładają łapy tam gdzie ich nie potrzeba oraz gdzie skutki ich działań są tragiczne...Przykre jest to ale tak właśnie się dzieje bardzo często  i  jak zwykle nikt nie jest winny i nie nikt nie ponosi odpowiedzialności ...

Dzieję się tak dlatego ponieważ  psychiatrzy nie posiadają obiektywnych środków diagnostycznych, diagnozy to często przypuszczenia wysnute z palca, a tak zwane leczenie sprowadza się do niwelowania samych objawów "choroby". W psychiatrii pojęcie choroby też jest zależne od tego co zostało za nią uznane przez szanowne grono psychiatrów w wyniku głosowania.
Trzeba przy tym też pamiętać, że psychiatrzy tak naprawdę niczego nie leczą. Diagnostyka i leczenie oparte jest na podstawie objawów często opinii otoczenia o danej osobie (w psychiatrii sądowej jest to często  sam akt oskarżenia): Pozwolę sobie w tym miejscu zacytować fragment pracy:  Lawrence Stevens'a - Argumenty przeciwko antypsychiatrii; 

„ ...Organiczne uszkodzenia niektórych części mózgu mogą zatem dawać objawy podobne do niektórych "chorób psychicznych" - tak samo, jak niektóre choroby cielesne mogą dawać  objawy podobne do skutków stosowania przemocy fizycznej. Ale rzecz w tym, że przyczyną  stosowania przemocy fizycznej nie jest choroba cielesna osoby maltretowanej, tylko psychika  maltretującej i ewentualnie pewne układy międzyludzkie.

Najłatwiej będzie to zrozumieć na następującym przykładzie: uderzenie metalowym przedmiotem może spowodować siniaki, tak samo jak jakaś choroba naczyń krwionośnych.  Ale tylko imbecyl kazałby leczyć siniaki będące skutkiem przemocy fizycznej środkami farmaceutycznymi wzmacniającymi ściany naczyń krwionośnych i jednocześnie akceptowałby dalszą przemoc fizyczną wobec posiniaczonej osoby. Takimi imbecylami są niektórzy psychiatrzy.

Ponadto, wobec braku niezbitych dowodów czy testów laboratoryjnych na zmiany fizykochemiczne w mózgu, psychiatria opiera się na leczeniu objawowym. Jednostki chorobowe w psychiatrii są tworzone na podstawie objawów. Jest to podejście nienaukowe; podręczniki psychiatrii stanowią zatem raczej jakiegoś rodzaju wyznanie wiary, niż streszczenie teorii naukowych.”
Ale to nie wszystko  ponieważ jak się okazuje psychiatrzy to ludzie o wiele bardziej zaburzeni od lekarzy innych specjalności: 

„Wspólne badanie wykonane w roku 1987 przez American Medical Association (Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne) i American Psychiatric Association (Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne) dotyczące samobójstw wśród lekarzy dowiodło, że najwyższy współczynnik samobójstw występuje wśród psychiatrów; że 94 procenty psychiatrów, którzy popełnili samobójstwo, uczyniło to pod wpływem cierpień umysłowych (którym psychiatria ma według jej twierdzeń przynosić ulgę); i że 56 procent tych, którzy popełnili samobójstwo, uczyniło to pod wpływem przepisanych sobie samym leków działających na psychikę. W okresie kiedy nastąpiła ich śmierć, 42 procenty zasięgały porady fachowego pracownika w dziedzinie zdrowia psychicznego.

W jednym z przeglądów stwierdzono, że 91 procent psychiatrów zgadza się, że członkowie tej profesji mają w przeciwieństwie do nie psychiatrów„emocjonalne trudności związane z pracą, specyficzne dla ich zawodu”.Badania przeprowadzone wśród Anonimowych Alkoholików wykazały, że podczas gdy psychiatrzy stanowią tylko 8 procent wśród lekarzy, reprezentują 17 procent członków AA. Krótko mówiąc psychiatrzy byli w tej grupie nadreprezentowani”

Tak więc w psychiatrii mamy do czynienia nie tylko z podwyższoną grupą samobójców , ale różnorakich zaburzeń osobowości, a więc także psychopatów... Czy można więc, choćby dbając tylko o swoje interesy , zaufać tej grupie zawodowej i powierzyć swoje zdrowie i życie? Ja wiem, że nie i opieram to również na swoich (niechcianych) zresztą doświadczeniach z tego typu ... magami.




Zobacz też: 

-  Opis eksperymentu Davida Rosenhana --Fragment książki Philipa Zimbardo Psychologia i Życie
- Stygmatyzacja psychiatryczno - psychologiczna i jej skutki
- I Ty możesz zostać psychiatrą lub jego pacjentem
- I Kto tu Zwariował...
- Piętnaście lat zmarnowanych przez psychiatrów
- Lot nad kukułczym gniazdem książka i film
- Zaskarżenie biegłych psychiatrów i psychologa - prośba o pomoc z forum prawnego - ubezwłasnowolnienie
- Psychiatryczne opinie lekarskie są manipulowane - kolejne dowody oszustwa